In Ulaanbaatar, koudste hoofdstad ter wereld leven naar schatting ±5.000 mensen op straat. Armoede, werkloosheid en gebrek aan onderwijs veroorzaken veel sociale problemen zoals depressie, alcoholmisbruik en huiselijk geweld. Samen met een gebrek aan adequate sociale bijstand verliezen veel mensen, overweldigd door problemen, alle hoop en belanden op straat.

De meeste daklozen zijn alcoholverslaafd en leven onder extreem zware omstandigheden. Velen zijn gedesillusioneerd en hebben weinig of geen verwachting dat ze ooit uit de cirkel van armoede en verslaving kunnen stappen. Ze ervaren sociale uitsluiting vanwege hun uiterlijk, geur en alcoholproblemen. Om de lange en strenge winters te overleven, proberen daklozen slaapplaatsen te vinden in portieken van appartementen en in mangaten onder de straat waar de warmwaterleidingen van de stad zich bevinden.